عصر تراکنش ۶۵؛ جواد بهره، مدیرعامل مکس‌دیجیتال / اندازه و سرعت رشد بازار رمزارزها به اندازه‌ای است که نیاز به توصیف ندارد. اگر نگاهی به ارزش بیت‌کوین، پروژه‌های غیرمتمرکز فایننس، ان‌اف‌تی‌ها و… داشته باشید، به‌سادگی می‌توانید از رشد چشم‌‌گیر و محبوبیت این بازار آگاه شوید. حتماً شنیده‌اید که متخصصان بلاکچین، نسل بعدی میلیونرها را سرمایه‌گذاران در این اکوسیستم معرفی می‌کنند. با این وجود به نظر می‌رسد سطح دانش و آگاهی از ویژگی‌های اکوسیستم کریپتوکارنسی برای بسیاری به اندازه‌ای نیست که سرمایه‌گذاری در آن را توجیه کند و بازگشت سرمایه قابل‌اعتنایی را به آنان نوید دهد.
سرمایه‌گذاری در فناوری بلاکچین مانند هر بخش دیگری به تخصص و تجربه نیاز دارد، اما پیش‌نیازهایی در آن وجود دارد که لازم است پیش از هر اقدامی به آنها توجه شود. ویژگی‌ها و ساختار غیرمتمرکز بلاکچین تحول زیادی را در صنایع مختلف ایجاد کرده است. دارایی‌های بلاکچینی مانند پول‌های فیات و ارزهای رایج امکان تکثیر و تولید فیزیکی بی‌رویه ندارند. از این رو، این اکوسیستم بستری امن و مطمئن برای سرمایه‌گذاری است.
از سوی دیگر بلاکچین با حذف واسطه‌ها، فناوری‌های غیرمتمرکز، دفترکل توزیع‌شده و… بازی را در صنایع و بخش‌های مختلف مانند حمل‌ونقل، هلث‌تک، زنجیره تأمین، بانکداری و صنایع دیگر تغییر داده است. این تغییر بازی به معنای ممکن‌شدن سرمایه‌گذاری و انجام آن دسته از فعالیت‌های اقتصادی است که تا پیش از این غیرممکن بودند و امروز بازدهی قابل توجهی یافته و زمینه‌ساز تحولی بزرگ در دنیای فناوری و کسب‌وکارها شده‌اند.
یکی دیگر از ویژگی‌های ارزهای دیجیتال این است که بر خلاف پول‌های فیات، به‌دلیل طراحی بر اساس الگوریتم‌های ریاضی، عرضه بسیار محدودی دارند. از این رو زیرساخت مناسبی برای ذخیره ارزش در بلندمدت به‌شمار می‌آیند. این ویژگی نه‌تنها سرمایه‌گذاری در بازار رمزارزها را جذاب می‌کند، بلکه امکان نفوذ سازمان‌ها و نهادهای ثالث، عرضه بی‌رویه و کاهش ارزش آنها در بلندمدت را سلب می‌کند. از سوی دیگر به‌دلیل فناوری رمزنگاری، دولت‌ها و نهادهای وابسته نمی‌توانند بدون مجوز مالک یا شبکه عرضه‌کننده، در آن دخل‌وتصرف داشته باشند.
مجموع این ویژگی‌ها سبب شده بیت‌کوین، عنوان طلای دیجیتال را از آن خود کند؛ چراکه فارغ از روندهای تورمی، ورشکستگی بانک‌ها و… می‌توانند با تبدیل دارایی‌های خود به ارز دیجیتال، ریسک کمتری را تجربه کنند. با این وجود اما اگر نگاهی به پیشینه رمزارزها در سال‌های اخیر داشته باشیم، قسمت عمده‌ای از سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده روی پروژه‌های رمزارز به‌دلیل نبود دانش کافی شکست خورده و به از دست رفتن سرمایه منجر شده‌اند.
در حالی که طرفداران بلاکچین معتقدند این فناوری باید بخش عمده‌ای از فعالیت‌های روزمره را شامل شود، امروزه بخش زیادی از این بازار تحت تأثیر معاملات سوداگرانه‌ای است که در سکوهای تبادل انجام می‌شود. در مقابل، مخالفان بخش عمده‌ای از بازار را حباب می‌دانند و نسبت به ورود به آن هشدار می‌دهند. پاسخ گروه اول اما این است که شکل‌گیری حباب، منحصر به دنیای رمزارزها نیست و بخش‌های مختلفی از بازارهای اقتصادی هم به شکل مداوم دستخوش این موضوع می‌شوند و سرمایه‌گذاران این بخش‌ها هم ضررهای قابل توجهی متحمل شده‌اند.
در جایگاه یک علاقه‌مند و فعال بازار رمزارز بر این باورم که بخشی از فعالیت‌های سوداگرانه این بازار به‌دلیل نوپابودن آن است و در آینده‌‌ای نه‌چندان دور و با بلوغ این فناوری از بین خواهد رفت. تا آن زمان به افرادی که قصد سرمایه‌گذاری دارند، توصیه می‌کنم از تصمیمات احساسی و هیجانی پرهیز کنند.
یکی از رایج‌ترین تهدیدها برای ارزهای دیجیتال سرقت‌هایی است که گاه ارزش آن به میلیون‌ها دلار می‌رسد. هکرها با شیوه‌هایی مانند مهندسی اجتماعی و دستکاری بازار دست به این سرقت‌ها می‌زنند، اما بزرگ‌ترین تهدید این فضا کاربران هستند.
علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری در بلاکچین باید بدانند که اساس این فناوری بر عدم تمرکز استوار است و نهاد سومی به شکل متمرکز در آن دخیل نیست. از این رو باید مسئولیت حفظ دارایی‌هایشان طبق پروتکل‌های فضای غیرمتمرکز را بپذیرند و از الزامات امنیتی فضای رمزنگاری‌شده و چگونگی انتقال امن دارایی‌ها در این فضا آگاه باشند. بر خلاف دیگر فناوری‌ها اگر رمز یا کلید خصوصی‌شان را فراموش کنند، دارایی‌شان را از دست خواهند داد و به هیچ‌عنوان امکان بازیابی آنها وجود ندارد.
اما با وجود همه تهدیدها، بسیاری از سرمایه‌گذاران با رویکرد سنتی هم به بازار رمزارزها روی آورده‌اند و آن را یک نقطه‌‌عطف در فناوری می‌دانند؛ یک فناوری غیرمتمرکز که به‌زودی جایگاه خود را تعریف و تثبیت می‌کند.
به این نکته هم باید توجه کرد که سطح دانش در حوزه رمزارزها در ایران، فاصله چندانی با کشورهای توسعه‌یافته ندارد، از این رو می‌توان امیدوار بود در آینده با شکل‌گیری سرمایه‌گذاری‌های هدفمند، رمزارزها بخش عمده‌ای از تولید ناخالص ملی را به خود اختصاص دهند.
