لون‌تک یا لندتک؟ کدام کامل‌تر است؟
به تأمین مالی خرد از طریق بسترهای نوآورانه «دیجیتال‌لندینگ» یا «فین‌تک‌لندینگ» می‌گویند. برخی هم از عنوان «لندتک» استفاده می‌کنند. در این مقاله شما را با مفهوم دیگری به نام «لون‌تک» آشنا می‌کنیم
صنعت فناوری‌های مالی در سال‌های اخیر رشد قابل توجهی داشته و حوزه‌های جدیدی را صورت‌بندی کرده که وارد زندگی روزمره مردم شده‌اند؛ حوزه‌هایی که مردم از آنها استفاده می‌کنند، اما به لحاظ نظری با نام آنها آشنا نیستند. این نداشتن شناخت درست فقط مربوط به مردم نمی‌شود و ارائه‌دهندگان خدمات و سرویس‌های مختلف فین‌تکی نیز گاهی با تعریف درست مفاهیم و فناوری‌ها آشنا نیستند و آنهایی را که قرابت زیادی با یکدیگر دارند، به جای هم به کار می‌برند. برای مثال ما در ایران به همراه‌بانک‌هایی که طراحی متفاوتی دارند یا تجربه کاربری بهتری ارائه می‌دهند، نئوبانک می‌گوییم؛ در حالی که نئوبانک و همراه‌بانک دو مقوله کاملاً متفاوت‌اند.
لندتک و لون‌تک نیز عناوینی هستند که مردم و اکوسیستم وام و اعتبار کشور آنها را به جای هم به کار می‌برند. این لندتک است که غالباً سر زبان‌ها افتاده و شاید کمتر کسی با مفهوم لون‌تک آشنا باشد. بدیهی است که داشتن تعریف درست از مفاهیم و به‌کارگیری آنها در جای درست، یکی از عوامل توسعه خوش‌قواره حوزه‌ها و صنایع گوناگون است. به همین منظور در «عصر تراکنش» بر آن شدیم تا در گزارشی اجمالی به بررسی تعاریف این دو مفهوم، تفاوت‌هایی که با هم دارند و چشم‌انداز پیش رویشان بپردازیم. در ادامه این گزارش را می‌خوانید.
از تفاوت در دامنه تا تفاوت در کاربران
لون‌تک به‌طور گسترده به هر فناوری اطلاق می‌شود که تمام جنبه‌های یک چرخه عمر وام را پشتیبانی کند؛ جنبه‌هایی نظیر پلتفرم‌ها، امتیازدهی اعتباری، خدمات وام، انطباق و مدیریت ریسک، اتوماسیون، استفاده از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، پذیره‌نویسی، کشف تقلب و غیره. درواقع لون‌تک همان چیزی است که ما آن را با لندتک اشتباه می‌گیریم. لون‌تک فناوری وام‌دهی است و لندتک به‌طور خاص بر عمل قرض دادن پول و فناوری‌هایی که آن را تسهیل می‌کند، متمرکز است.
این دو مفهوم تفاوت‌های کلیدی با یکدیگر دارند که شامل دامنه، کاربران اصلی و تمرکز فناوری می‌شود. دامنه در لون‌تک کل چرخه وام از مبدأ تا خدمات و انطباق را در بر می‌گیرد، اما در لندتک تمرکز روی فرایند وام‌دهی ازجمله پلتفرم‌های وام دیجیتال و عملیات وام‌دهی است. کاربران اصلی لون‌تک‌ها مؤسسات مالی، بانک‌ها، اتحادیه‌های اعتباری و افرادی هستند که وام‌گیرنده به حساب می‌آیند؛ این در حالی است که لندتک‌ها بیشتر سمت وام‌گیرنده را سامان می‌دهند و شامل بانک‌ها، پلتفرم‌های همتابه‌همتا، شرکت‌های فین‌تکی و مانند آن می‌شوند. تمرکز فناوری در لون‌تک شامل طیف گسترده‌ای از فناوری‌ها ازجمله فناوری‌هایی برای مدیریت و انطباق و خدمات وام می‌شود، اما در لندتک‌ها فناوری برای تسهیل فرایند وام‌دهی و تعامل بین طرفین استفاده می‌شود تا یک تجربه کاربری باکیفیت به وجود آید.
در کل باید گفت هر دوی آنها به دنبال کاهش هزینه‌ها و بهبود تجربه وام‌دهی و اخذ وام با به‌کارگیری فناوری هستند؛ لندتک‌ها روی ارائه‌دهندگان وام و تسهیل فرایندهای داخلی آنها تمرکز می‌کنند و لون‌تک‌ها بیشتر به وام‌گیرندگان و تسهیل دسترسی آنها به وام‌ها توجه دارند. از طرفی، لون‌تک‌ها دامنه وسیع‌تری دارند و کل چرخه وام را در بر می‌گیرند.
اگر به معنی لغوی آنها دقت کنیم هم متوجه این قضیه می‌شویم. Lending به معنای قرض دادن است و Loaning به معنای وام دادن. لون‌تک فراتر از لندتک است و برای داشتن بسترهای لندتکی مناسب و کارآمد باید از فناوری‌های لون‌تکی استفاده کنیم. این استفاده می‌تواند به کاهش هزینه‌ها، صفر شدن نرخ نکول مؤسسات مالی و بانک‌ها، ساده شدن فرایندهای وام‌دهی و بازپرداخت پول و غیره منتهی شود.
لندتک‌ها و لون‌تک‌ها در دنیا از یکدیگر تفکیک شده‌اند و در جای درستشان به کار می‌روند. برای مثال آوانت یکی از لون‌تک‌های مشهور جهان است، اما لندینگ‌کلوب و پروسپر دو نمونه از لندتک‌های مشهور جهان هستند و هر کدام طبق فلسفه وجودی‌شان جلو می‌روند. این در حالی است که ما در ایران فقط با مفهوم لندتک آشنا هستیم و تفاوتی بین لندتک‌ها و لون‌تک‌ها قائل نمی‌شویم. این تفاوت قائل نشدن و استفاده نادرست از واژگان تخصصی می‌تواند در بلندمدت به توسعه اکوسیستم وام و اعتبار کشور صدمه بزند و به بدقواره شدن آن بینجامد.
