پذیرش نرخ نکول و تضمین بازپرداخت اقساط
قابلیتهای پلتفرمهای فروش اقساطی مبتنی بر ساختار مقیاسپذیر
عصر تراکنش ۷۷ ؛ سجاد شفیزاده، مدیرعامل داپاَپ / دریافت اعتبار برای خرید اقساطی کالا این روزها طرفداران بسیاری پیدا کرده است. رکوردشکنی تورم از یکسو و شرایط نامناسب اقتصادی از سوی دیگر موجب شده روزبهروز بر تعداد کاربران پلتفرمهای خرید اعتباری افزوده شود. «داپاَپ»، «لندو»، «ازکیوام» و «دیجیپی» ازجمله پلتفرمهای فعال در زمینه خرید اقساطی کالا و ارائه اعتبار در کشورند. سامانههای خرید اقساطی کالا با اعتبارسنجی مشتریان خود و بدون نیاز به ضامن، اعتبار لازم برای خرید محصول مدنظرشان را به آنها اعطا میکنند. سامانههای یادشده با ارائه وام کوتاه/بلندمدت و طی فرایندی آسانتر از بانکها، به افراد کمک میکنند تا خرید کنند. البته هریک از این پلتفرمها ویژگیهای خاص خود را دارند؛ اگر قصد دریافت اعتبار از این پلتفرمها را دارید، در ادامه این یادداشت همراه باشید تا ضمن بررسی آنها، بهترین پلتفرم خرید اقساطی را بسته به شرایط و نیازتان، شناسایی و انتخاب کنید:
داپاَپ: حداقل میزان اعتبار قابل اعطا مبلغ ۵۰ میلیون تومان، بدون هزینه زیرساخت، بازپرداخت دوازدهماهه، صحتسنجی سیستمی، نیاز چک صیادی به منظور ضمانت و تأمینکنندگان اعتبار: صاحبان کسبوکار.
لندو: حداقل اعتبار قابل اعطا مبلغ ۵ میلیون تومان، ۱۵.۴% از مبلغ وام هزینه زیرساخت است، بازپرداخت در ۶، ۹ یا ۱۲ ماه، صحتسنجی سیستمی، نیاز به سفته الکترونیک و مدلهای تضامن ملکی و تأمینکننده اعتبار: بانک آینده.
ازکیوام: حداقل اعتبار قابل اعطا مبلغ ۱۰ میلیون تومان، ۱۵% از مبلغ وام هزینه زیرساخت است، بازپرداخت در ۶، ۹ یا ۱۲ ماه، صحتسنجی سیستمی، نیاز به چک صیادی به منظور ضمانت و تأمینکننده اعتبار: واسپاری حکمت ایرانیان (بلوبانک).
دیجیپی: حداقل میزان اعتبار قابل اعطا مبلغ ۱۰ میلیون تومان، ۱۱% از مبلغ وام هزینه زیرساخت است، بازپرداخت در ۶، ۹ یا ۱۲ ماه، صحتسنجی سیستمی، نیاز به چک صیادی یا سفته الکترونیک به منظور ضمانت و تأمینکنندگان اعتبار: بانکهای ملت و تجارت.
با توجه به شرایط اقتصادی شرکتهای بسیاری شروع به اعطای اعتبار کردهاند. شاید برای شما سؤال پیش بیاد که مدل درآمدی این شرکتها چگونه است؟
در طرحهای فروش اقساطی، شرکتها معمولاً از چند راه کسب درآمد میکنند که مهمترین آن دریافت حق کمیسیون بهصورت درصدی از صاحبان کسبوکارهایی است که با آنها پیشاپیش قرارداد امضا شده است و راه دیگر سود سالانه دریافتی از مشتری و حتی دریافت هزینه زیرساخت طرحها است. همین راه دوم بوده که افزایش چشمگیر شرکتهای تأمینکننده اعتبار را در پی داشته است.
اما با توجه به وابسته بودن شرکتها به تأمینکنندگان مالی، مشکلاتی هم بر سر راه پلتفرمهای اقساطی وجود دارد؛ ازجمله محدودیت بودجه؛ اگر تأمینکننده قرارداد خود را فسخ کند یا میزان بودجه تخصیصداده به پلتفرم تمام شود امکان اعطای اعتبار وجود نخواهد داشت. در طرح فروش اقساطی مبنی بر ساختار مقیاسپذیر که مبلغ اعتبار را صاحبان کسبوکار تأمین میکنند پلتفرمها هیچ محدودیتی در اعطای اعتبار ندارند.
در طرح مدلهای بهینهشده اقساطی که داپاَپ راهاندازی کرده است نیز تأمین سرمایه اصلی برعهده صاحبان کسبوکار، و جذب مشتری جدید و تضمین بازپرداخت اقساط برعهده پلتفرم است. و همین امر محدودیت در تعداد اعطای وام به متقاضیان را برای تأمینکنندگان مالی رفع کرده است، زیرا در مدل مذکور، مجموع مبالغ اعطاشده در بین پذیرندگان تقسیم میشود.
در تمام طرحهای اقساطی، یکی از چالشهای بزرگ نرخ بالای نکول و عدم بازپرداخت اقساط است. همانطور که اشاره شد، پلتفرمهایی که سرویس اعطای اعتبار را براساس طرح مقیاسپذیر به مشتریان عرضه میکنند، با پذیرش نرخ نکول و تضمین کردن بازپرداخت اقساط در زمانهای معینشده این چالش را برای صاحبان کسبوکار مرتفع کردهاند و این راهکار را اصلیترین ارزشافزوده پلتفرم خود مینامند.
علاوهبر اینها یکی از مدلهای جذب مشتریان، پروموشنهای اختصاصی هر پلتفرم و معرفی مشتریان کسبوکارها است. ضمن اینکه در ارتباط با توزیع متقاضیان وام در بین کسبوکارهای موجود (در اکثر پلتفرمهای اینچنینی) میزان فعالیت کسبوکارها و کیفیت سرویسدهی آنها از مهمترین معیارهای انتخاب است.
در طرح مذکور ضعفهایی نیز وجود دارد که یکی از مهمترین آنها هزینه مازاد تمامشده بازپرداخت وام توسط مشتری است. در این طرح به دلیل تأمین مالی از طریق صاحب کسبوکار و نرخ نسبتاً بالای تورم در کشور، میزان بهره مدنظر ماهانه عدد قابل توجهی است که پس از جمع بسته شدن با سود پلتفرم، معمولاً تبدیل به بهرهای سنگین (در مقایسه با وامهای بانکی) میشود که متقاضی اخذ وام ملزم به تقبل آن است.