فناوری در سال ۲۰۲۳ به کجا می‌رود؟
گروهی از رهبران فناوری در مکنزی، نگاهی به سال ۲۰۲۳ داشته‌اند و مجموعه‌ای از روندهای فناوری حاکم بر صنعت در سال پیش رو را گرد آورده‌اند
عصر تراکنش ۶۶ / نگاه کردن به آینده همیشه کاری دشوار است. اگرچه تغییر سال و پا گذاشتن به سالی نو، فرصتی دوباره برای این است که نگاهی نو به استراتژی‌ها و برنامه‌ریزی‌ها داشته باشیم و سال جدید را با انرژی بیشتری آغاز کنیم، اما جدا کردن روندهای واقعی از جریان‌های تبلیغاتی حقیقتاً دشوار است. این موضوع، به‌ویژه در مورد فناوری به‌شدت صدق می‌کند. به همین روزها در سال ۲۰۲۲ در حوزه ان‌اف‌تی‌ها، رمزارزها و متاورس فکر کنید. اگرچه اوایل سال، سال خیلی خوبی به نظر می‌رسید، اما به پاییز که رسید، ان‌اف‌تی‌ها بالغ بر ۹۰ درصد از ارزش بازار خود را از دست دادند، زمستان کشنده رمزارزها فرارسید و سودای متاورسی شلوغ، بیشتر به رؤیا می‌ماند تا واقعیت. جداسازی نوآوری واقعی از یک تب داغ – که قرار است فوراً به عرق بنشیند – از بردی بزرگ تا شکستی پرهزینه تفاوت دارد.
سال ۲۰۲۳، احتمالاً سال هوشیارتری در فناوری خواهد بود. عدم قطعیت‌های ژئوپلیتیکی و اقتصادی باعث شده روند تکامل فناوری در سال جدید و احتمالاً سال‌های پس از آن با احتیاط بیشتری به پیش برود. رهبران صنعت باید به دنبال یافتن راهی برای این باشند که با کمترین – انرژی، هزینه، ریسک، سرمایه و… – بیشترین کار را انجام دهند، ارزش را در جایی بیافرینند که نوآوری‌ها با هم هم‌پوشانی دارند و در عین حال به شکلی کاملاً استراتژیک، روی فناوری‌ها و نوآوری‌هایی سرمایه‌گذاری کنند که نقطه اوجی برای رسیدن دارند و به آن هم نزدیک شده‌اند.
گروهی از رهبران فناوری در مکنزی، نگاهی به سال ۲۰۲۳ داشته‌اند و مجموعه‌ای از روندهای فناوری، که به احتمال قریب به یقین، روندهای حاکم بر صنعت در سال پیش رو خواهند بود را گرد آورده‌اند؛ مجموعه‌ای که در صورت پایبندی به آن، سال ۲۰۲۳ را خیلی بهتر از ۲۰۲۲ پشت سر خواهید گذاشت.
حواس‌تان به روندهای ترکیبی باشد
در سال ۲۰۲۲، مکنزی ۱۴ روند فناوری را شناسایی و معرفی کرده بود که پتانسیل این را داشتند که سبک و سیاق کار و زندگی ما را تغییر دهند. فناوری‌های فضایی، فناوری پاک، هوش مصنوعی و فناوری‌های واقعیت فراگیر ازجمله آن ۱۴ روند تأثیرگذار در سال ۲۰۲۲ بودند. در سال ۲۰۲۳ اما، چالش صرفاً شرط‌بندی روی گرایش‌های فردی یا افزایش استعدادهای مهندسی نرم‌افزار برای دستیابی به تک‌تک این روندها نخواهد بود. در سالی که آغاز کرده‌ایم، مهم‌ترین چالش این است که فکر کنیم چطور می‌توان همه این فناوری‌ها را در کنار هم، به نحوی مورد استفاده قرار داد که منجر به تولید فرصت‌های جدید شوند. دقیقاً همان چیزی که ما از آن تحت عنوان «روندهای ترکیبی» یاد می‌کنیم.
در بسیاری از حوزه‌ها، از بخش مصرف‌کننده گرفته تا شرکت‌ها، در هر حیطه کاری که باشند، روندهای ترکیبی در حال ایجاد امکانات، بسترها و فرصت‌های جدید هیجان‌انگیز هستند. به دلیل اینکه طیف گسترده‌ای از این روندهای ترکیبی را می‌توان ایجاد کرد، هنر و ابتکار عمل در «ترکیب روندها» چیزی است که می‌تواند کلید موفقیت و مزیت رقابتی شما باشد. فناوری‌های به کار گرفته شده در یک خودرو الکتریکی را نظر بگیرید:
- محاسبات ابری و لبه‌ای که موتور محرک شبکه‌های اتصال خودروهاست.
- هوش مصنوعی و یادگیری ماشین کاربردی، که تصمیم‌گیری مستقل و منطق رانندگی را امکان‌پذیر می‌سازد.
- انرژی پاک و فناوری‌های مبتنی بر مصرف پایدار، که هسته الکتریکی خودرو را از طریق، به‌عنوان مثال، کامپوزیت‌های سبک‌وزن جدید و پیشرفت‌های قابلیت باتری توسعه می‌دهند.
- فناوری‌های نرم‌افزاری نسل بعدی، که توسعه سریع‌تر ویژگی‌های مبتنی بر مصرف‌کننده را امکان‌پذیر ساخته و زمان ورود به بازار را کاهش می‌دهند.
- و در عین حال معماری‌های مبتنی بر اعتماد، که اشتراک‌گذاری امن داده‌ها را تضمین می‌کنند.
تمام این فناوری‌های نوین و در عین حال بسیار قدرتمند، همراه با هم، استقلال، اتصال، هوشمندی و برق‌رسانی را ادغام می‌کنند تا آینده جدیدی از تحرک زمینی را برای بشر مدرن فراهم کنند.
در پزشکی نیز درمان‌های جدید مبتنی بر فناوری دقیقاً به همین صورت و با ترکیب مجموعه‌ای از روندهای فناوری مدرن و کارآمد صورت می‌پذیرد. برای اینکه یک بیمار با استفاده از راهکارهای درمانی مبتنی بر گروه خونی یا هدف‌گیری سلولی درمان یابد، مجموعه‌ای از پیشرفت‌های مهندسی زیستی (به‌عنوان مثال، درمان‌های جدید مبتنی بر مهندسی بافت)، فناوری‌های واقعیت غوطه‌وری (مانند درمان‌های از راه دور)، وب ۳ (مانند قابلیت ردیابی، قابلیت تعامل و…)، هوش مصنوعی و یادگیری ماشین کاربردی (به‌عنوان مثال بهبود پردازش تصویر، هشدارهای سلامت پیش‌بینی‌کننده) و محاسبات ابری و لبه (مانند افزایش دسترسی به داده‌ها و قابلیت‌های پردازش) باشد که تأثیر هم‌افزایی فناوری در آنها، نمی‌توان گفت افزایشی، که تصاعدی و به شدت فزاینده است.
در سال ۲۰۲۳، سالی که به کندی آغاز شده (به لحاظ روندهای فناوری)، انتظار داریم شاهد شروع طیف گسترده‌ای از این روندهای ترکیبی در حوزه‌های مختلف باشیم. سالی که ممکن است در آن شاهد استفاده از واکسن‌های MRNA برای درمان انواع مختلف بیماری‌ها باشیم. واکسن‌هایی که در آنها، ترکیبی از فناوری‌های مهندسی زیستی مانند ژنومیک، هوش مصنوعی کاربردی و یادگیری ماشین صنعتی‌سازی‌شده استفاده شده است. ضمن اینکه همان‌طور که اکنون نیز آغاز شده، سال جدید سالی خواهد بود برای ترکیب موبایلیتی پیشرفته، اتصال توسعه‌یافته و هوش مصنوعی، به‌منظور بهبود فرایندهای لجستیکی حیاتی، که اگرچه چندان جذاب نیستند، اما به‌شدت اقتصادی هستند و می‌توانند بهترین و انعطاف‌پذیرترین گزینه برای زنجیره‌های تأمین باشند.
در صورتی که سعی دارید در خصوص سرمایه‌گذاری روی فناوری برای سال جدید فکر کنید، سعی کنید کلی‌تر فکر کرده و روی ترکیب مجموعه‌ای کامل از روندهای فناوری سرمایه‌گذاری کنید؛ اینکه این فناوری‌ها چگونه کار می‌کنند، چگونه می‌توانند هم‌افزایی داشته باشند و خلق فرصت کنند.
فناوری‌های به اوج رسیده را هدف بگیرید
فناوری‌هایی که تغییردهنده بازی هستند، نظیر فناوری‌های ۵G، هوش مصنوعی و رایانش ابری در حال رسیدن به نقطه اوج خود برای پذیرش انبوه هستند. برای مثال، تحقیقات صورت‌گرفته توسط تیم‌های پژوهش مکنزی نشان می‌دهد که شرکت‌های سراسر جهان، به دنبال انتقال ۶۰ درصد از املاک مبتنی بر فناوری اطلاعات خود به فضای ابری تا سال ۲۰۲۵ میلادی هستند. هیئت‌مدیره‌های فعال در صنعت، حتی اگر شده با صرفه‌جویی در هزینه‌ها و بودجه‌های سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فناوری اطلاعات، باید روی این مهم تمرکز داشته باشند و انرژی خود را روی این ریسک‌ها و تغییرات متمرکز کنند تا جزو نخستین کسانی باشند که تحول را پذیرفته و با آن همسو می‌شوند.
انجام این کار مستلزم آن است که کارآفرینان و هیئت‌های مدیره در بخش صنعت، بودجه خود را برای ارتقای پایه‌های فناوری اطلاعات که سرعت، امنیت، انعطاف‌پذیری و قابلیت استفاده مجدد را امکان‌پذیر می‌کند، به شکلی درست اولویتبندی کنند. این سرمایه‌گذاری‌ها، سرمایه‌گذاری‌های چندان جذابی نیستند، اما فرآیندهای خودکار، سرمایه‌گذاری در پایگاه‌های داده، پاک کردن بدهی‌های فناوری و تجدید مداوم معماری فناوری اطلاعات، برای هر کسب‌وکاری الزامی است تا شانس استفاده کامل از فناوری‌های جدید آنلاین را داشته باشد.
برای مدیریت این رویکرد و اولویتبندی درست، دست هیچ‌کس به اندازه هیئت‌‌مدیره‌ها باز نیست. اولویت‌های فناوری اطلاعات اغلب توسط واحدها یا بخش‌های تجاری فردی شکل می‌گیرد. سرمایه‌گذاری در بنیادهای فناوری – فناوری اطلاعات برای فناوری اطلاعات! – به نفع کل تجارت است؛ بنابراین هیئت‌مدیره را ملزم می‌کند با مدیریت ارشد همکاری کرده و تلاش‌ها را به بهترین و سودمندترین سمت ممکن هدایت کند. بسیار خوب و تأثیرگذار خواهد بود اگر در تمامی شرکت‌ها و سازمان‌ها، قانونی وضع شود مبنی بر اینکه ۱۵ تا ۲۰ درصد از بودجه کل تحولات فناوری اطلاعات – باید – به این کار بنیادی اختصاص یابد.
البته رهبران و کارآفرینان مجموعه نمی‌توانند توقع داشته باشند که هیئت‌مدیره، به‌تنهایی قادر به انجام این کار به بهترین نحو ممکن باشد. برای اینکه هیئت‌مدیره بتواند در این سطح تعامل داشته باشد، مدیر ارشد فناوری اطلاعات (Chief Information Officer) مجموعه و همچنین مدیر ارشد فناوری (Chief Technology Officer) آن نیز باید گفت‌وگوهای مستمر و مکرری با تک‌تک اعضای هیئت‌مدیره در خصوص اولویت‌ها و نیازهای فنی داشته باشند.
مهندسانی که از قبل داشتید را رها کنید
تعدیل نیرو مدتی است که در صنایع مختلف، به‌ویژه در حوزه فناوری آغاز شده و با ورود به سال ۲۰۲۳ نیز شدت گرفته است. این تعدیل نیرو در بخش فناوری و به‌اصطلاح، محکم‌تر کردن کمربندها برای شروع سالی جدید در اکثر شرکت‌ها، به این معنی است که رهبران فناوری در سال ۲۰۲۳ باید هنر انجام کارهای بیشتر با بودجه کمتر، انرژی کمتر، نیروی کار حرفه‌ای کمتر، هزینه کمتر و… را داشته باشند.
دامی که ممکن است در آن گرفتار شوید این است که از افراد فناوری خودتان کار بیشتری بخواهید. اینکه از آنها بخواهید کار بیشتری نسبت به قبل انجام دهند، هم آنها را فرسوده و ناامید خواهد کرد و هم شما را از برنامه دورتر. به جای آن، از آنها بخواهید کمتر کار کنند! کار دفتری کمتری انجام دهند، کار مدیریتی‌شان را کمتر کنند و حتی کارهای دستی‌شان را نیز کاهش دهند. ما به این نتیجه رسیده‌ایم که در سازمان‌های بزرگ، مهندسان و نیروهای کار حرفه‌ای فناوری، ۵۰ درصد از زمان خود را صرف توسعه واقعی می‌کنند. تصور کنید با کاهش فعالیت‌های مدیریتی، دفتری و دستی، بتوانید تنها ۱۰ درصد به بهره‌وری واقعی آنها بیفزایید. بدون شک حجم افزایش بهره‌وری در کل مجموعه باورنکردنی خواهد بود.
مدیران ارشد فناوری اطلاعات در سازمان می‌توانند با علمی و روش‌مندتر بودن در توسعه و به‌کارگیری هنر مهندسی به این ارتقای بهره‌وری دست یابند. به طور خاص، در مورد این قشر از نیروی انسانی، چند روند وجود دارد که می‌توانند با دنبال کردن آنها به بهترین بهره‌وری در سیستم دست یابند:
- در مورد آرایش تیم بیشتر فکر کنید و به بهترین عملکردهای مهندس فناوری اطلاعات خود در آرایش‌های مختلف توجه داشته باشید. عملکرد فردی یک مهندس می‌تواند بسته به نوع آرایش تیمی، دو تا سه‌برابر متفاوت باشد.
- ببینید چه میزان می‌توانید از دغدغه‌ها و حواس‌پرتی‌های مهندسان فناوری اطلاعات خود بکاهید. گاهی حتی راه‌حل‌های نسبتاً ساده، مانند کاهش جلسات یا پربارتر کردن «مراسم چابک» نیز می‌تواند زمان قابل‌توجهی را آزاد کند تا مهندس شما فرصت بیشتری برای تمرکز، توسعه فردی و ارتقای بهره‌وری فردی و به‌تبع آن مجموعه داشته باشد.
- در نهایت، تمام تلاش خود را به کار ببندید تا با پیاده‌سازی اتوماسیون در مجموعه، بار سنگین کارهای دستی را از دوش مهندسین خود بردارید. اتوماسیون فرایندهای تست یا انطباق می‌تواند تأثیر زیادی از نظر آزاد کردن ظرفیت مهندسان برای انجام کاری که دوست دارند داشته باشد.
در اینجا، تنها موضوع مورد بحث، موضوع بهره‌وری نیست، بحث استعداد و مهارت است. در حقیقت اگر دوست دارید شرکت شما به مجموعه‌ای تبدیل شود که بستر رشد تعدادی از برترین مهندسین فناوری اطلاعات در صنعت است، چاره‌ای ندارید جز اینکه محیطی فراهم کنید که مهندسین‌تان، همان کاری را انجام دهند که دوست دارند.
از ابر غافل نشوید…
سال گذشته، سالی بود که بسیاری از مدیرعامل‌ها دیدگاه خود را نسبت به فناوری رایانش ابری تغییر دادند. بسیاری از آنها در شرکت‌ها و سازمان‌ها، در سال گذشته، موضع خود را از «من این کار را انجام خواهم داد، فقط به این دلیل که این همان چیزی است که مدیر ارشد فناوری من توصیه می‌کند»، به «من می‌خواهم همه‌کاره باشم» تغییر دادند. این نکته اخیراً زمانی به ذهنم خطور کرد که مدیرعامل یکی از بانک‌های بزرگ، که از عدم پیشرفت تدریجی در فناوری رایانش ابری ابراز ناامیدی کرده بود، با این حال، به جای دور انداختن برنامه، هدف بسیار جاه‌طلبانه‌تر و جدول زمانی تسریع‌شده‌تری را برای رسیدن به آن اعلام کرد.
در حال حاضر به نقطه‌ای رسیده‌ایم که شرکت‌ها از هیچ فرصتی برای افزایش جاه‌طلبی‌های رایانش ابری خود نمی‌گذرند. از آنجا که بسیاری از شرکت‌های فناوری در سراسر جهان، طی سال گذشته و سال جدید در حال تعدیل نیروهای عظیم در زیرساخت نیروی انسانی خود هستند و بسیاری از برنامه‌های خود را حذف می‌کنند، تنها استعدادهای برتر هستند – متخصصین و پرسنلی که دست‌کم ۲۰ درصد بهره‌وری در مجموعه دارند – که به فعالیت خود در سیستم ادامه می‌دهند. این در حالی است که بخش عمده‌ای از پرسنل از کار اخراج شده‌اند یا به‌زودی در برنامه‌های تعدیل نیروی آتی شرکت‌ها در لیست افرادی قرار می‌گیرند که موقعیت شغلی خود را از دست خواهند داد. در این بین، شرکت‌ها با این چالش مواجه هستند که چگونه می‌توانند بلافاصله با در دسترس قرار گرفتن استعدادهای ابری، به سمت آن حرکت کرده و قبل از رقبا، از قابلیت‌های ابری به نفع خود استفاده کنند.
با این اوصاف، در حال حاضر یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی شرکت‌ها، مهار کردن این دو روند است: اینکه چگونه می‌توان روند تعدیل نیروی عظیم به وقوع پیوسته در صنعت را کنترل کرد و در عین حال، از پیوستن به تحولات مبتنی بر رایانش ابری نیز جا نماند. رویکرد اکثریت قریب به اتفاق شرکت‌ها، برای حمله به ابر، محدود به جابه‌جایی برنامه‌ها از سرورهای خود – اغلب تحت عنوان لیفت و شیفت (lift and shift) – یا ساخت محیط‌های تست و توسعه برای آزمایش برنامه‌های جدید بوده است. اما اکنون زمان آن فرارسیده که بزرگ‌تر و هوشمندانه‌تر فکر کنید.
در سال ۲۰۲۳ شرکت‌ها باید روی ایجاد پایه‌های قوی مبتنی بر ابر تمرکز کنند؛ رویکردی که به آنها این امکان را می‌دهد تا از مهم‌ترین مزایایی که فناوری رایانش ابری ارائه می‌کند (به‌عنوان مثال، مقیاس‌بندی برنامه‌ها یا افزودن خودکار ظرفیت برای پاسخگویی به افزایش تقاضا) نهایت استفاده را ببرند. این رویکرد به معنای توسعه الگوهای کاربردی مناسب است (مبنای کد که برای چندین برنامه کاربردی یا موارد استفاده اعمال می‌شود). ضمن اینکه چنین رویکردی، مستلزم ایجاد قابلیت‌های قوی اقتصاد ابری به نام فین‌آپس (FinOps) است؛ به معنی عملیات مالی که در تقاطع عملیات مالی و ابری قرار دارد.
پژوهش‌های صورت‌گرفته از سوی مک‌کنزی، حاکی از این حقیقت است که شرکت‌ها، تا زمانی که واقعا مرز ۱۰۰ میلیون دلار را نشکسته باشند، به سراغ فناوری رایانش ابری نمی‌روند و تمایلی به پذیرفتن هزینه‌های آن ندارند. به زعم شرکت‌های پایین‌تر از ۱۰۰ میلیون دلار، هزینه کردن روی این فناوری نه تنها درست نیست، بلکه فرصت تولید ارزش را نیز اتلاف کرده و شرکت را از هدف‌گذاری مبتنی بر ارزش آن دور می‌کند. قابلیت‌های فین‌آپس می‌توانند هزینه‌ها را نظارت و ردیابی کنند، اقتصاد واحد را برای سناریوهای مختلف استفاده از ابر تعیین کنند، و نیازهای مصرفی کسبوکار را به پیشنهادات ابری بهینه و ترتیبات قیمت‌گذاری تبدیل کنند.
ابر در حال تغییر امنیت است…
برای سال‌های متمادی، امنیت به‌عنوان یک مسدودکننده – هرچند حیاتی – در نظر گرفته می‌شد که پیشرفت را برای اطمینان از برقراری پروتکل‌های امنیتی کند می‌کرد. با این حال، در سال ۲۰۲۲، در سایه حرکت‌های بزرگی که شرکت‌ها در انتقال به فضای ابری انجام دادند، این وضعیت عمیقاً شروع به تغییر کرد. این تغییر، مکانیسم اجباری مفیدی را برای مدیران ارشد فناوری اطلاعات و همین‌طور مدیران ارشد تکنولوژی و امنیت سازمان‌ها ایجاد کرد تا در نقش امنیت، به ویژه در خصوص نحوه بهبود وضعیت ریسک کسبوکار، تجدید نظر کنند.
این روند، به چند دلیل، طی سال‌های آتی شتاب خواهد گرفت. اولا، شرکت‌ها سعی دارند از فرصت پیش آمده نهایت استفاده را ببرند و با انتقال برنامه‌های خود به فضای ابری، اتوماسیون را به نحو عالی در سیستم پیاده‌سازی کنند. دلیل این امر نیز آن است که هم کسب‌وکارها و سازمان‌ها، و هم ارائه دهندگان خدمات ابری، در حال ارتقای بازه امنیتی خود هستند. ارائه‌دهندگان، طی سال‌های اخیر، میلیاردها دلار به‌ویژه در حوزه ابزارهای امنیتی جدید سرمایه‌گذاری کرده‌اند. نمونه بارز این دست از سرمایه‌گذاری‌های کلان، ارائه دهندگانی هستند که برای اسکن خودکار کدهای آپلود شده توسط توسعه‌دهندگان برای مشکلات امنیت سایبری و رد کدهای دارای آسیب‌پذیری، توصیه‌های واضحی را برای اصلاحات در هنگام انجام آنها ارائه می‌دهند.
اکثریت قریب به اتفاق مسائل امنیتی، نتیجه پیکربندی نادرست کد و سیستم است. این به این معنی است که اتوماسیون، این قابلیت را دارد که تعداد نقض‌های امنیتی را به شدت کاهش داده و از پیش‌آمد حوادث ناگوار امنیتی جلوگیری کند (به عنوان مثال، پژوهش‌ها حاکی از آن است که در یک بانک بزرگ – که مورد آزمایش قرار گرفته است – پس از اجرای اتوماسیون اداری، رخنه‌های امنیتی ۷۰ الی ۸۰ درصد کاهش یافته است). البته، مزیت دیگری نیز می‌توان برای آن برشمرد: این سیستم با اتوماسیون فیدبک‌ها، به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد تا سرعت توسعه را تا حتی ۱۰ برابر افزایش دهند و همین یعنی، بهبود فزاینده تجربه توسعه دهنده.
دوما، از آنجا که صنایع تحت نظارت بیشتر، نظیر سیستم‌های بانکداری و داروسازی، جزو سازمان‌های پیشروی در حرکت به سمت فناوری ابری هستند، خود تنظیم‌کننده‌ها نیز راهی ندارند جز اینکه نقاط فشار موجود را مجددا بررسی نمایند. تنظیم کننده‌هایی که در حال حاضر، به شدت روی استانداردهای امنیتی و انطباق در فضای ابری کار می‌کنند و به ویژه، روی دیگر جنبه‌های این روند اجتناب ناپذیر تمرکز کرده‌اند نظیر ریسک‌های احتمالی. در صورتی که یکی از سیستم‌های ارائه دهنده خدمات مبتنی بر ابر، از بین برود و ۳۰ بانک بزرگ نیز با آن همراه باشند چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر چه سال ۲۰۲۳، به احتمال زیاد هنوز نخواهد توانست پاسخ این دست از سوالات را ارائه بدهد، اما می‌توان امیدوار بود که ۲۰۲۳، دوران ظهور خط مشی‌ها و سیاست‌هایی باشد که دیر یا زود، این سوالات و مشکلات را نیز پاسخگو باشد.
هوش مصنوعی غیرمتمرکز، در حال تغییر دادن زمین بازی است
سال گذشته، گام‌های بزرگی در راستای «تمرکززدایی» هوش مصنوعی برداشته شده است. روندی که باعث شده است دسترسی به فناوری فوق‌العاده پیشرفته هوش مصنوعی، که پیش‌تر از این به صورت سنتی تنها برای بازیکنانی در دسترس بود که مجموعه داده‌های عظیم، متمرکز و اختصاصی را در اختیار خود داشتند، برای همگان میسر شود. محصولاتی مانند استیبل دیفیوژن (Stable Diffusion) و چت‌جی‌پی‌تی (ChatGPT)، مجموعه گسترده‌تری از شرکت‌ها و همچنین افراد را قادر می‌سازند تا به مدل‌های یادگیری عمیق دسترسی داشته و با آنها تعامل داشته باشند.
مدل‌هایی که در صورت نبود هوش مصنوعی غیرمتمرکز، محدود به موسساتی می‌شدند که از پایگاه داده بسیار بزرگ‌تر برخوردارند. پیامدهای چنین روندی قطعا بسیار زیاد خواهد بود. از جست‌وجوهای پیشرفته گرفته تا ارتقای قابل ملاحظه بهره‌وری توسعه دهندگان.
تجزیه و تحلیل‌های صورت گرفته در کوانتوم‌بلک (QuantumBlack)، بخش هوش مصنوعی مکنزی، نشان می‌دهند که در سال ۲۰۲۳، می‌توان انتظار ساختارشکنی این قبیل تمرکززدایی‌ها در بخش‌های مختلف صنعت را داشت. احتمال می‌رود که در سال جدید، حوزه‌های سرگرمی، بازی‌ها، و حیطه‌های رسانه‌ای، که تاکنون به صورت سنتی شاهد برخی پیشرفت‌های اولیه و محدود در خصوص فناوری‌های نوین، از جمله هوش مصنوعی غیرمتمرکز بوده‌اند، شاهد هجوم این قبیل فناوری‌ها باشند.
چالش و فرصت بزرگی که شرکت‌ها و سازمان‌ها در سال ۲۰۲۳ با آن مواجه خواهند بود، بهره‌گیری از همین قابلیت‌های غیرمتمرکز هوش مصنوعی است، و اینکه این فناوری، ممکن است برای کسبوکار هر یک از این شرکت‌ها و سازمان‌های چه معنا و مفهومی داشته باشد. مدیران ارشد فناوری اطلاعات و همین‌طور مدیران ارشد تکنولوژی در شرکت‌ها، باید روی چگونگی بازسازی معماری سیستم‌های خود تمرکز داشته باشند، تا به راحتی هرچه تمام بتوانند رابط‌های برنامه‌نویسی نرم‌افزار کاربردی (API) – نظیر اوپن ای‌آی (OpenAI) یا استبیلیتی ای‌آی (Stability.AI) – را برای جاسازی «هوش» در طیف گسترده‌تری از برنامه‌ها و فرایندها ترکیب کنند.
هدف باید این باشد که هوش مبتنی بر هوش مصنوعی در هر بخش از پشته فناوری تعبیه شود. دستیابی به این مهم، به معنای تخصیص منابع کافی برای آزمایش است. این در حالی است که اکثریت قریب به اتفاق مبتکران برتر تنها ۱ تا ۵ درصد از درآمد خود را به نوآوری اختصاص می‌دهند که قطعات نمی‌تواند بازدهی چندان متناسبی را به همراه داشته باشد. تامین این بودجه و حفاظت از آن، از اهمیت بالایی برخودار خواهد بود، و ممکن است چالشی بزرگ برای بسیاری از شرکت‌ها قلمداد شود. اما این نکته را باید در نظر داشت که این توانایی نوآوری مؤثر در دوران رکود است که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد، در دوران پسارکود، زمانی که اقتصاد بهبود می‌یابد، موقعیت خود برای رشد سریع را تضمین کنند.
سیگنال‌های موجود در افق سال ۲۰۲۳ به سختی قابل تجزیه و تحلیل هستند. این سیگنال‌ها نیز درست مثل همیشه، با تلاش‌های گذشته برای نگاه به آینده فرقی ندارند و ممکن است با وجود تمام تحلیل‌ها، متفاوت از واقعیت از آب درآیند. اما آن‌چه که واضح است، این است که اگر شرکت‌ها بتوانند به سؤالات فناوری خود در سال جدید روشن‌تر و بهتر از قبل پاسخ دهند، تأثیر عمیقی بر بهبود چشم‌انداز آنها در سال و سال‌های آتی خواهد داشت.